انسان با هر کسی محشور باشد به خوی او در می آید. حتی اگر با حیوانات محشور باشد به خوی آنها در می آیدالبته چوپان بودن عیب نیست، رفتار و گفتار گوسفند چران با رفتار و گفتار خوکبان متفاوت است ،چون هرکدام با یک حیوان سرو کار دارد مقصود این است که نفس انسانی خوی پذیر است . این را هم بپذیرید که اگر انسان با ملکوت و عالم اِله و با خدای خود همنشین باشد، نفس او الهی و فرشته خوی می گردد و قدسی و ملکوتی می شود. ریشه این مطلب چیست؟
مراقبت است و کارهای دیگر مثل طهارت،نماز،روزه وغیره. همه، این تخم سعادت را می پرورانند تا #شجره_طوبی بشود. باید این شجره را بپرورانید و به فعلیت برسانید که این، شجره ابدی است.
«حضرت علامه حسن زاده آملی »
